Fiakier (Konarski)
1938
tytuł:
Fiakier (Konarski)
”Fijakier”, ”Panie fiakrze”, ”Fiakier lwowski”
gatunek:
tango andrusowskie
muzyka:
słowa:
Sié przejechać za dwa złote
I popatrzeć na wesoły, lwowski ludek
Na te place i ulice
Na te stare kamienice
Na Łyczaków, na Kléparów i na Gródek
Siada sobie na miękką poduszkę
Tylko nóżkę zakłada na nóżkę
Tak, jak dziedzic się rozpiera
I spogląda, i spoziera
I szpanuje, i się czuje, tak jak pan
Gdy się jedzie cwajszpeneremPanie fiakrze, jojPojedziemy przed siebiéNie spiesząc sięBo czasu mamy mocPanie fiakrze, jojNiech nas do snu kolebiéTa lwowska, ta pachnącaSłodka nocPanie fiakrze, powiédz szkapiéNiech wolniutko sobi człapiéMożesz sié do rana wdrapiéNa Wysoki Zamek i z powrotem znówPanie fiakrze, jojPóki gwiazdy na niebiéZ fasonem objedziemy cały Lwów
Z eléganckim kawalerem
Że aż ludzié oglądają się zazdrośnie
Co za dama, mówią o mnie
Co za hrabia, ten koło mnie
A ja słucham, i aż serce we mnie rośnie
A ten hrabia za rączkę mnie gnieci
Jesteś, mówi, najsłodsza na świecié
Dookoła gwiazdy płoną
A my z budą podniesioną
Posuwamy się na kółkach
Wiśta, wio
Panie fiakrze, powidz szkapiNiech wolniutko sobi człapiMoże sié do rana wdrapiNa Wysoki Zamek i z powrotem znówPanie fiakrze, jojPrzytuleni do siebieI miłość jest, i fiakier jestI LwówTa joj!
25.05.2015
Objaśnienia:
1)
Zweispänner
-
(niem.) dorożka dwukonna
słowa kluczowe:
Szukaj tytułu lub osoby
Wykonawcy:
Wykonawcy:
Posłuchaj sobie
0:00
0:00
Etykiety płyt
ale... dobre uczynki Kierownictwa (polegające na wywołaniu tego bytu wirtualnego z nicości - zostaną wkrótce wynagrodzone. Dziś już nie , bo zmęczony jestem, ale najpewniej jutro.
na Kliparów i na Gródek
i koluszkę zakłada na nóżkę
ta lwowska ta pachnąca słodka noc
Możesz i do rana trafić
Może si do rana wdrapi
na Wysoki Zamek i z powrotem znów
(...)
Gdy się jedzie cwajszpenerem
z aliganckim kawalerem
Nagrane na płycie Melodia Kt. M-177-B
2. Si -> sié
6. Kliparów -> Kléparów
10., 11. dodać przecinki między wymienianymi rzeczami
14. siebie -> siebié
18. kolebi -> kolebié
21. powidz -> powiédz; szkapi -> szkapié
22. człapi -> człapié
23. si -> sié; wdrapi -> wdrapié
26. puki -> póki; niebie -> niebié
28. Tu Zofia Terné/Ref-Ren dodała kilka głosek, by „Zweispänner” lepiej rymował się ze słowem „kawaler” - ewentualnie lekko inne brzmienie słowa jest efektem adaptacji słowa do gwary lwowskiej; pani Terné śpiewa tutaj „cwajchszpelerem”. Do opcji, która teraz jest jest, nie mam zastrzeżeń, lecz można użyć formy niemieckiej lub wysłyszanej.
29. aliganckim -> eléganckim (skąd na początku wyrazu wzięło się „a”?)
30. ludzi -> ludzié
33. że -> i
34. gnieci -> gniecié
35. świeci -> świecié
39. Umieścić tu refren (albo chociaż adnotację, że także tam jest wykonywany w całości). Co do samego refrenu, w trzeciej części zastosować dodatkowe wydzielenie (takie, jakie często jest umieszczane w innych tekstach na tym portalu). Co do powtórki trzeciej części leżącej aktualnie w wersach 39.-42., zastosować uwagi do wersów 21.-24.
Więcej zgubionych „é” nie znalazłam, lecz to nie oznacza, że ich nie ma. Może język II RP jest troszkę upierdliwy, ale jeżeli Kierownictwo w niektórych miejscach zachowuje przedwojenną pisownię, to należy być konsekwentnym.
2) Wydaje mi się, że w "Polszczyźnie Lwowa" autorka pisze o zamianie e w a, m.in. w słowie "elegancki". Więc stąd się wzięło. Czy Terné tak śpiewa - nie jestem w stanie stwierdzić z pewnością, ale chyba nie jest to normalne e.
Wszystko ma więc jakąś przyczynę...